نگاه اکتیو:گویا قانون نانوشته ای بین قسمت افتتاحیه برخی از سریال های نمایش خانگی وجود دارد که مدت زمان آن نزدیک 90 تا 100 دقیقه باشد.لزوما این قسمت را نمی توان پایلوت نامید چون معنای اصلی آن «قسمت آزمایشی» است؛ یعنی قسمتی که برای ارزیابی اقبال مخاطب ساخته می شود.اما روندی برخی سریال های نمایش خانگی در بردارند خلاف این مضمون است و صرفا این تایم طولانی سپری می شود تا قسمت اول در نقطه ای تمام شود که مخاطب اقناع شود که قسمت دوم را حتما ببیند؛ تا اینجا مشکلی وجود ندارد؛ مشکل زمانی ایجاد می شود که کنش ها در قسمت اول از ریتم بیوفتد و مخاطب را برای تماشای یک قسمت طولانی دلزده کند.
ردپای حضور محمدحسین مهدویان از همان نمای اول سریال مشاهده می شود و این می توان نشانگر این باشد که او تاثیری بیش از یک مشاور دارد.پیرنگ اصلی در قسمت اول شباهت هایی با فضای فیلم سینمایی«شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار دارد؛ با فرض آن که اثر آبیار سینمایی است و اثر سجاد پهلوان زاده مینی سریال است نمی توان از کندی روایت قسمت اول دفاع کرد؛ علی الخصوص که کارگردان سریال، یک تدوینگر حرفه ای باشد.ما با انبوهی از کنش های تکرار شوند و سکانس های اضافه مواجه ایم که حذف برخی از آن ها خللی در روایت ایجاد نمی کند.
جدا از نگاه استراتژیک این مینی سریال که احتمالا از قسمت بعد پررنگ تر می شود؛ شخصیت پردازی ها ملموس به نظر نمی رسد اگر ژکان را با عبدالحمید مقایسه کنیم؛ با تک تک جزئیات تغییر حالات رفتاری شخصیت هوتن شکیبا در فیلم نرگس آبیار مواجه می شویم؛ روندی که در قسمت اول «سقوط» و بازی سجاد بابایی مشاهده نمی شود و صرفا مخاطب را با موقعیتی ویژه مواجه می کند.بابایی را مخاطب پیشتر در سریال «خسوف» شناخته است؛او بازیگر آینده داری است و می تواند به اندازه بازی کند.اتفاقی که در بازی او دیده می شود تغییر غلظت لهجه او در سکانس های این سریال است؛ حتی در سکانس هایی بازی او بدون لهجه است که شاید کمی مقبول مخاطب نباشد.الناز ملک بازیگر اصلی زن این سریال به عنوان یک بازیگر غیر چهره در قسمت اول بازی قابل قبولی دارد.شاید یکی از دلایل کندی قسمت اول تمرکز روی این دو شخصیت و عدم وجود کاراکترهای دیگر و کنش میان آن ها باشد
باید دید «سقوط» در قسمت های آینده چگونه عمل می کند؛ آیا همچنان زیاده گو است یا با شکل گیری فضای اصلی قصه ریتم روایت برخلاف قسمت اول پیش می رود.
